Julen Azpiazu
Ehunmilak 2014 bukatu berritan hona hemen Julen Azpiazuren kronika:
Ehumilak Ultratrail 168km 11000D+
Iritsi zan
azkenian hainbeste itxarondako eguna, bai, askok kalendarixuan gorriz markatuta
eukiko geneukana seguraski. Beasainera, 16:00 aldera iritsi ginan Lander (anaixa)
eta ni, lasterkarien poltsak laga eta gero Iñigo Estevezekin elkartu ginan (
orain dela 3 aste Ulldeter Ultra egiten ibili nintzenarekin).Geroago,
Izaskunekin kafetxo bat hartu genuen, geneuzkan dudak bata besteari
elkarbanatuz. Hamabost minutun faltan plazaren goikaldera urbildu nintzan eta
bertan nere oso lagun dian Mugalariekin ( neretzako famili bat) eta nere entrenadore
Mikelekin elkartu nintzan, parre batzuk bota, argazkiren bat atera, txipa-GPS-a
aktibatu, Edurekin topo egin, argazki bat eta dana prest.
Julen Azpiazu lagunez inguraturik irteera aurretik
Konturatu orduko 10-9-8-7-6... goazen! Mikel Leal nere alboan eta “Kataka”
Iñaki pixkat aurrerago. Berehala Katakak erritmoa aldatu zuan, gu atzearago
gelditu ginalarik. Ez genekien biok ze erritmo ezarri gure lehenengo aldia
baitzen 100 milatako distantzian. Segiduan, bakarrik gelditzen nintzan. Kaka
euria! Manduabira bidian, Iñigo urreratzen zait eta lehenago hitz egindako
estrategia aplikatzea erabakitzen degu, erritmo erosoa hasieran eta gero
ikusiko genuen. Ekaitzek ere laster egin harrapatu gintuen eta
danok batera aurrera. Mandubira iritsi eta han zeuden Izaskun eta Lander,
zerbait jan eta aurrera.
Zumarraga ere laster iritsi zan, zerbait jan, ura bete eta
kanpora.
Berriro ere
bertan Izaskun eta Lander, animoak jaso eta hurrengo helburura, Azkarate gaina,
banekien bertan lagun asko egongo zirela eta egia esan ilusio eta indar handia
ematen zidan bertatik pasatzeak. Bidean, Mikel nere entrenadorea urreratu
zitzaigun. Konturatu orduko Otxourtian gaude, Lariz eta konpania bertan,
kriston girua zegoen eta bagoaz beheruntz. Bidian
Pirukin gurutzatu nitzen ere. Orain bai, zer dago hor ? Musika eta speaker bat!
jajajaja. Aritz kruzelegi jauna (Piru goruntz joanda zegoen) speaker
lanak egiten eta elkarrizketa txiki baten ostean bagoaz goruntz.
Gabeko 2:30 aldera Azpeitin geunden eta Izaskun han
zegoen bakar bakarrik gure zain, eskerrik asko! Indarrak hartu eta
Zelatun aldera, baina zer pasatzen zait?? 65.km-a da eta badirudi bai gabea eta bai eguraldia
psikologikoki markatzen hasi zaizkidala, Zelatun ez da iristen redio! Baina
Scott Jurek-ek esaten duan bezela " A veces hay que hacerlo y punto",
aurrera. Zelatunen indarrak berritu eta Tolosa aldera, zati hau bakarrik egin
nuen, Iñigo eta Ekaitz aurretik zijoazen eta.
Tolosan
txakalaldi bat eduki nuan eta dutxa edar bat ematea erabaki nuan,jada 13h30m
neramatzan eta. Amezketa aldera Ekaitzekin atera nintzan baina berehala aurrera
jarraitzeko esan zidan, ez zijoan gustura bere belaunarekin. Amezketan Lander,
Arantza (Ekaitzen emaztea) eta gurasoak zeuden, eskertzen da. Galtzerdiak
aldatu eta segituan Larraitzen nintzen 103. Km-an. Beinga " A veces hay
que hacerlo y punto", aurrera! Banekien eguraldia ez zela gustokoa izango
eta bingo! Ganbora bidean kriston hotza pasatzen hasi nintzan eta erritmoa bizkortzea
erabaki nuan ez hozteko, ideia txarra.
Lizarrustira
iristian kriston txakalaldia berriro ere. Bertan indarrak hartzeko eta ampoilak
zaintzeko denbora hartu nuan, eskerrik asko benetan Gurutze Gorriari eta
boluntarioei, a zer nolako lana egin zenuten.
Etxegaraterako
bidea hartu nuan eta badirudi euriak gelditzeko asmoa zuala, eskerrak,
euriarekin nahiko aspertua bait nengoen. Etxegaratera iritsi eta han
zeuden Izaskun, Lander eta gurasoak.
Chapeau
zuentzako! Zer nolako laguntza eukitzen nengoen. Bertan indarrak hartu eta
Landerrek neri laguntzea erabaki eta gero aurrera Otzaurtera. Momentu hauetan
asko kostatzen zen burua positibo mantentzea baina banekien ia egina zegoela,
38km faltan ez nintzan geldituko bidian. Otzaurte bidian mareo eta hanketako
min handia eukitzen hasi nintzan eta Otzaurtea iristean plof egin eta lurrean
jarri nitzen. Bufff oso geizki nengoen eta duda asko askorekin baina denon
animoak entzun eta Izaskunenkin aurrera egin nuan. Eskerrik asko Izaskun, ez
dakizu nola eskertzen dizudan hurrengo 7 orduak nerekin egin izana. Geizki
nengoen, 27h pasa zian jada hasi ginanetik. Beinga, " A veces hay que
hacerlo y punto".
Aizkorri
gaina, Andraitzetik oso geldo igaro baina aurrera egin genuen eta halako batian
Oazurtzako anoa postua ikusten hasi ginan baina ez zan iristen sekula. Ni
haserretzen hasi nintzan ,ez nualako ulertzen zer gertatzen zan, denbora ez zan
pasatzen. Baina Izaskunek segituan argitu zidan, Julen 30h ordu gelditu gabe
zoaz. Oazurtzan erdi lo eta burua beste toki batean, zerbait jan eta asko
kostata Zerain aldera martxan jarri ginan. Dena aldapa behera eta ni asko
sufritzen nengoen baina banekian hau bukatzen zegoela eta ez nintzala
geldituko, ez! Asko asko sufritzen eta negar egiteko gogo haundiekin Zerainera
heldu ginan Izaskun eta ni.
Momentu hura
oso kritikoa izan zan, 13km faltan min asko hanketan, loguria eta burua erabat
joanda neukan. Eskerrak bertan Lander, Aritz eta Ainara zeudela eta denon
artean aurrera jarraitzeko eta abentura bukatzeko indarrak eman zizkidatela,
eskerrik asko. Azken km. hauek Landerrek nerekin egitea erabaki zuen, geizki
nengoen bai horixe. Mutiloara iritsi eta orain bai azken txanpa, 10km. bakarrik
falta zian. Kostata aurrera, korrika egin, ibili, korrika berriz ere uffff,
beinga Julen, "A veces hay que hacerlo y punto".
Eta iritsi
zan hilabete hauetan behin eta berriro imaginatutako momentua, Beasaingo
polikiroldegia. Ahal nuan bezala korrika egin, helmuga aldera abiatu eta 36h17m
pasa ondoren helmugara iritsi nintzan 67. postuan, ikuslerik ez baina Izaskun,
Lander, Aritz eta Ainararen animoekin. Ez dakit nola eskertu neregatik egin
zenutena, haundixak zerate!
Beasainen,igandeko
6:20an bukatu zan nere lehenengo Ehunmilen abentura, emoziorik gabe, oso
hutsik. Hau al da 100 milien saria?-pentsatu nuan. Pixkat dezepzionatuta
,etxera joan ginan. Deskantsatu eta pixkanaka bai hasi nintzala
disfrutatzen eta asimilatzen, eta orain gauza eta momentu onak bakarrik dauzkat
buruan. Merezi al du? BAI! Bidean egiten dituzun lagunengatik, zure jende
maitea gertuago sentitzen duzulako, momentu ikaragarriak pasatzen dituzulako
eta nola ez, mendia maite dugulako.
Bihotzez
mila esker, Izaskun, Lander, Aritz, Ainara, aita eta ama, hau ez dot sekula
ahaztuko.
Julen
Azpiazu
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina