2012/09/12

Tor des Geants-2012: Francesca Paneca eta Oscar Perez catalana txapeldun!

 TOR DES GEANTS 2012-en elurra eta ekaitza 3. egunetik aurrera egin du.

 
Oscar Perez catalana Tor des Geants-2012ko irabazlea.
Oscarrek 4 ordutan jeitsi du aurreko marka, 
guztira 75h56:31 behar izan dituelarik 333km eta 24000mD+ gainditzeko.
Nesken artean lehena Francesca Canepa italiarra izan da,
sailkapen dagusian 7. postua eskuratuz.

Podiuma:
1-Oscar Perez ( Catalunya ): 75:56:31
2-Gregoire Millet ( Frantzia ): 78:50:03
3-Christophe Le Saux ( Frantzia ): 80:14:14
4-Pablo Criado ( Espainia ): 83:37:29
5-
6-
7-Francesca Canepa ( Italia ): 99:13:56
 ( ... )
21-Alejandro Muniz ( Asturias ): 104:12:00
 ( ... )
27-Samu Arroyo ( Bilbo ): 104:44:36

Euskaldunak berriz aurrera doaz. Hona hemen beraien sailkapena 3. egunean:

 
 Lidia Gomez eta Samu Arroyo ( 24. )

 Oscar Perez ( 101. )
 Marce Temprano ( 224. )

2012-09-14, ostirala:
Elurra dela eta gauetan TOR gelditzen ari dira.
1800mtik gora elurra dagoenez, eta gaueko hotzarekin hizotza sortzen denez TOReko antolakuntzak gauean parte hartzaile guztiak gelditu egiten ditu: 3:30 - 8:30/9:00 bitartean.
Bestalde col Malatra ( 2968m ) ez pasatzea erabaki dute antolatzaileek eta Saint Remí-tik ( 303km ) Courmayeur-era ( helmuga, 333km ) bus-ez eramaten dihardute parte hartzaileak.
Euskaldunak:
OSKAR MARTIN
Oskar Martin Ollomont-etik ( 270km ) ziztu bizian sartu eta irten zen ( ostiraleko 00:38´tan ), lo egin gabe, 5´ko tartean zerbait jan eta erropa batzuk aldatu ostean Champillon lepora ( 2770m ) abiatu zen.
Oskarrek ikusten zuen Malatra mozteko arriskua zegoela eta antolakuntzak moztu aurretik han joan zen abiada bizian. Hasiera batean Ollomont-en lo egiteko asmoa bazuen ere, bere anaia eta laguntzaileari, Robert-i, honela esan zion: " prefiero no parar, ni duerme ni ostias, salgo ya!"
hala ere azkenean Oskar Saint Rhemi-Boses-en ( 303km )gelditu-arazi dute, eta finisher eman dute bertan. 
Bere atzetik datozen guztiekin berdina egingo dute.
Horrela 73 parte hartzailek TOR osoa burutzea lortu dute, eta beste 300 batek S. Rhemis-en ( 303km ) bukatu beharko dute, Malatra ( 2965m ) lepoa elurrez gainezka ( 50 zm ) eta izotzez toki batzuetan baitago.

MARCE TEMPRANO
Dakigun bakarra Ollomontera iristear dagoela, baina antolakuntzak eragindago geldialdiengatik, Boses-en gaua igarotzera behartuta egon dela.
Eguraldi kaxkarrak ( elurra, hotza, izotza ... ) asko baldintzatzen ari da aurtengo Tor des Geants-2012.

SAMU ARROYO
Samu-k 27. bukatu du Tor-eko abentura.
Bejondeizula txapeldun!
333km-ak egiteko 104h44´behar izan ditu.
Bueltan irakurriko diogu abenturak bere blogean: http://mimundoelultrafondo.blogspot.com
Samu ere Valtornenche-en ( 202km ) 4 bat ordu zaijn behar egon zen, beste partaide batzuekin batera, col Pinter ( 2770m )-en luiza bat egon zelako. Gero antolakuntzakoek luiziaren azpitik bidexka bat prestatu zieten, moto-serrekin lan egin ostean gaueko ordu txikitan, eta pasatzea izan zuten.

Eutsi eta aurrera! 

2012/09/04

UTMB-2012 ARMAILETATIK

 Jarraian Jon Bikendik UTMBren inguruan Chamonix-en bizitako experientzia kontatuko digu:

UTMB ARMAILETATIK BEGIRATUTA


Abuztu hasieran Eduren mezua jasotzea ezusteko handia izan zen; “Animatuko zinateke azken astean UTMBra laguntzaile moduan etortzera?” Buf! Aukera oso polita zen diotenez munduko mendi-lasterketarik garrantzitsuena ezagutzeko, baina beste aste bat etxetik kanpora egiteak (oporretan lehendik ere egun gehiago kanpoan egingo nituela jakinda) zer pentsatua eman zidan. Baina tira, egun batzuetan nire ingurukoekin gauzak aztertu ondoren joateko erabakia hartu nuen. Eta ezin esan erabaki txarra izan zenik! Ustekabeko “aberiaren” bat gorabehera, bizipen ederra inolako zalantzarik gabe!!

Abuztuaren 27an atera ginen Chamonix aldera. Elkartu, Eduren furgonetan trasteak sartu, erosketak egin, furgonetari gasolina depositua bete eta bazkal ondoren martxa!! 36º izan genituen bidaian zehar, baina Bordele (Bordeaux) inguruko auto ilara batzuk salbu, batere arazorik gabe egin genuen bidaiaren lehen zatia. Gaueko 23:00ak aldera iritsi ginen Saint Etienera. Autopistako atseden leku batean lo egin, hurrengo goizean goiz jaiki eta Lyon-etik pasatuz nahiko garaiz iritsi ginen Chamonixera. Iristearekin batera eguraldi ederra eta paisaia zoragarriak aurrez aurre. Hasteko ezin gehiago eskatu!! Herri sarrerako kanpin koxkor batean hartu genuen “ostatua”. Inolako luxurik gabekoa (ez janari-denda, ez WI-FI, ez igerileku…) baina guk behar genuen modu-modukoa. Asteartetik ostiral eguerdira arteko egunak hortxe egingo genituen.





Chamonix herria uste baino txikiagoa iruditu zitzaidan. Mont Blanc mendia, tunela, mendizaleen espedizioak… Horrelako hitzekin lotuta entzuten nuenez Chamonix izena, herri handiagoa eta zabalagoa izango zela uste nuen. Hainbeste etxe txiki eta apartamendu edukita ez dakit ziur zenbat biztanle izango dituen (10.000-15.000 inguru), baina tamainaz Azpeitiaren tankerako herria iruditu zitzaidan. Bertako kaleetan kirol-denda mordoa, bai eskiatzeko materiala salduz, bai mendirakoa, bai mendi-lasterketetarakoa, bai txirrindularitzarakoa… Prezioz ere uste baino merkeagoak, gainera. Horixe izan da beste ezusteetako bat, hau da, ikusi edo erosi ditugun hainbat gauza hemengo prezio bertsuetan egotea. Suitzatik hain gertu egonda, oro har, garestiagoa izango zen irudimena neukan, baina tira, hala hobe!! Kirol-dendez gain taberna, jatetxe eta “txiringito” ugari non-nahi. Dena den, herriaren erdigunea ez da oso handia, baina bai benetan txukuna eta dotorea! Inguru hauetan badaukagu bai zer ikasia franko…
Lasterketa aurreko bizpahiru egun horietan kaleetan korrikalari andana ikus zitekeen, beren praka motz, mendiko zapatila, bisera eta batere ilerik gabeko hanka beltzaran depìlatuekin. Herria lasterketako kartel, banderatxo eta argazkiz beteta zegoen, eta edozein lekutan nabaritzen zen lasterketa giroa. Hartu nuen beste ezustekoa kalera atera eta bertan ikus zitekeen euskaldun kopurua izan zen. Sinestezina! Konparaketa eginda, Quebrantahuesos proba egiten den egunean, arratsaldean Jacako kaleetan egoten den giroaren oso antzekoa iruditu zitzaidan. Ezagun bat hemen, buelta eman orduko beste bat ondoan, hizketan bukatu baino lehen beste bat han aurrean… Euskal Herriko zenbait herritako kaleetan baino euskara gehiago entzuten zen Chamonixen!! Hau gozamena!! Bistan da proba honetara urtetik urtera gero eta euskaldun gehiago etortzen direla.


Proba aurreko bizpahiru egunak azkar pasatu zitzaizkidan. Goizetan korrika pixka bat egin, inguruak ikusi, bazkaria prestatu… Bazkal ondoan lasai egon eta arratsaldeetan kaletik bueltatxo bat eman, tartean dortsalak hartu eta azken orduko erosketatxoak eginez. Eguraldiak, ordea, egunek aurrera egin ahala okerrera egin zuen. Asteazken arratsaldean eta gauean sekulako ekaitzak izan genituen, eta hortik aurrera euria ia etenik gabe eta hotza!! Nork esango zigun guri astelehenean 36ºko berotzarrarekin ia mingaina aterata ibiltzetik 3 egunen buruan hotzez egotera pasatuko ginenik! UTMB hasi zen ostiral goizean 7ºrekin esnatu ginen, eta euria gogotik. Atera kontuak. Dena den, eta eguraldia gorabehera, gainontzeko dena ondo zihoan. Ostegun arratsaldean Mikel Valdivielso Ehunmilako zuzendari eta lagunarekin elkartu eta lasterketa jarraitzeko plana antolatu genuen. Nire asmoa Eduri jarraipena eginez Mont Blanc mendiari errepidez itzulia ematea zen, bidean harrapatzen nituen kontrol-postuetan laguntza emanez. Bide batez, txirrindularitza munduan hain ospetsuak diren Cormet de Roselend, Gran Saint Bernard, Petit Saint bernard eta Col de la Forclaz mendateak ezagutzeko abagune ederra neukan. Aukeran, bizikleta gainean gusturago egingo nituzkeen, baina hurrengo batean bizikletaz egin ahal izateko lehenbizi “terrenoa” ezagutzea ere gaizki ez…



Baina nire kasuan ostegun gauean gauzek okerrera egin zuten. Kanpinean afal osteko harrikoa egitera nindoala kanpin denda txiki bat eusteko soka batean estrapozu egin eta muturrez aurrera erori nintzen asfalto gainera. Hasiera batean kolpeak bakarrik izango zirela uste nuen, baina “mekaeundios” batzuk bota ostean zorabiatzen hasi nintzela nabaritu nuen. Kolpeak baino zerbait gehiago zirela jakinarazi zidan horrek, baina ez nion erorikoari garrantzi handiegirik eman nahi (nahiz eta ondotxo jakin une horretatik aurrera nire planak asko aldatzeko bidean zirela), batez ere hurrengo bi egunetako panorama ikusita (Eduri furgonetarekin jarraipena egin, etxerako bidean ere gidatu beharra…). Lotara sartu eta hurrengo egunean ikusiko genuen “asuntoa” nola zegoen. Baina guk hala nahi izanda ere, gauzek ez dute kolpean onera egiten, eta minez gau nahiko eskasa pasa ostean, ostiral goizean kanpinetik 5 minutura geratzen zitzaigun ospitalera joan nintzen. Gaztelerarik ez zekiten bertako medikuek, baina ingelesez ongi moldatu ginen. 2 ordu igaro ziren azterketa egin, plakak atera eta medikuak “sententzia” eman arte. Zenbat buelta eta jira-bira eman ote nizkion buruari denbora tarte horretan! Eskuin ukalondoa mugitu ere ezin nuela ikusita banekien kolpe gogorra baino zeozer larriagoa izango zela, baina bihurrituren bat izango zen itxaropen printza mantendu nahi nuen. Hortik aurreragokoetan ez pentsatzea hobe… Dena den, nire itxaropena ITXARON (ia ordubete medikuaren zain) + PENA (hartu nuena) bihurtu zen. Medikuak esandako “you have broken” entzun nuenean… Buf! Eskuin besoko radio burua edo “cabeza de radio” hautsita neukan, eta 3-4 astez besoa beso-euskarri edo “cabestrilloan” eraman beharra. Eta ,jakina, kirola egitearekin eta gidatzearekin ahaztu beste aukerarik ez!! .Leihotik kanpora begiratu eta ordurako lasterketa bete-betean ari ziren CCC probako korrikalariei hain zeru beltza gainera erori behar zitzaiela ematen zuen, baina niri une horretan mundua erori zitzaidan gainera. Bi gauza besterik ez zitzaizkidan burura etortzen: bata, Chamonixera besteei laguntzeko asmoz etorri, eta, azkenean, besteek bukatu beharra niri laguntzen. Eta, bestea, Chamonix bezalako leku batera etorri, eta egin nuen “aberia” kanpinean hain modu inozoan egin izana! Sikiera mendian korrika halako puntaren bat jaisten ari nintzela edo bizikletan dena delako porturen bat jaisten ari nintzela erorikoa izanda egin izan banu!!! Amorrazio gutxiago izango nuen, baina egindakoa etxeko sukaldean patata azal batekin irrist eginda ere egin nezakeela jakiteak erabat sutzen ninduen. Baina tira, asmatuko genuen zerbait egoerari buelta emateko!


Kanpinera bidean Xabier Uribesalgo eta Aritz Olasoren mezua jaso nuen eguerdian beraien apartamendura bazkaltzera joateko esanez. Eskerrik asko Xabi eta Aritz gonbidapenagatik!! . Modu horretan euren apartamenduan bazkaldu eta lasterketa hasi aurreko orduak lasai, eroso eta epelean emateko aukera geneukan. Tira! Plan berri horrekin ukalondoko minik ez zitzaidan kendu, baina neurri handi batean burukoa bai!! Horrela bada, euren etxean ederki bazkaldu, patxadaz poltsak eta azken gauzak prestatu eta irteerara joateko aukera aparta genuen. Dena dela, bazkal ostean antolatzaileek bidalitako mezu bat jaso genuen gure mugikorretan. Eguraldi txarra zela medio, ibilbidea 100 kilometrora moztuko zutela, eta dena Frantziako lurraldetik barrena izango zela. Demontre! Azken hiru urteetan beti eguraldi txarra izatea ere marka da gero! Ehunmilak proban bakarrik ez dugula eguraldi txarra izaten! Ibilbide aldaketarekin pikutara guk egindako jarraipen plan, ibilbidearen marrazkiak eta gainerakoak!! Bazkal ondorengo orduak ederki entretenituta pasa genituen, ibilbide berria nondik nora izango zen planoetan begiratuz eta korrikalariak zein puntutan ikus genitzakeen planifikatuz. Tira, probaren ibilbide gehiena Chamonix inguruetan zela ikusita, korrikalarien jarraipena asko mugitu beharrik gabe egiteko moduan ginen, eta nire egoera kontuan hartuta, horrela hobeto zetorkidan. Dena den, partaideentzat “faena” ederra da azken orduan ibilbidea horrela aldatzea; batetik, behin parte hartuta ibilbide orijinala egin nahi izaten delako (Mont Blanc-i itzuli osoa), eta, bestetik, senide edo lagunekin egindako lasterketaren jarraipen plan guztiak kolpetik aldatzen direlako (autobus ordutegiak direla, korrikalariek antolakuntzari uzten dieten aldatzeko arropa poltsarik ezingo dutelako utzi…). Eta lasterketa irabazteko asmoz dabiltzanen kasuan, urte osoan egindako prestaketa guztia erabat alferrikakoa bihur daitekeelako (gauzak asko aldatzen dira 160-170 kilometroko proba baterako prestaketa egin edo 100 kilometrorako egin. Gainera, batzuentzat zenbat eta luze eta gogorragoa izan lasterketa hobe. Beraz, faboritoen zerrenda asko zabaltzen zen une horretatik aurrera).
Gure “kontuak” egin ondoren, lasterketa Saint Gervais, Contamines (2 aldiz pasako ziren hemendik), Les Houches, Argentieres eta helmugan ikus genezakeen. Horretaz gain, antolakuntzak jarraitzaleei partaide bakoitza nondik nora zebilen jakiteko SMS mezuak bidaliko zizkigun korrikalaria kontrol postu bakoitzetik pasatu bezain azkar. Beraz, horrekin guztiarekin jarraipen ona egiteko aukera zegoen. Arratsaldeko 18:00etan irteerako plazarantz abiatu ginen. Jendetza handia eta korrikalari pila bat han eta hemen. Harrigarria zen korrikalariek zeramaten arropa kopuru desberdina. Batzuk zira, praka luze, eskularru eta tapakiz burua estali arte ikus zitezkeen bitartean, beste batzuk praka motz eta motxila txiki batekin lasai asko ikusten ziren. Egiten zuen txakur giroarekin ia 2000 metrora eta gauez horrelako “ekipaje arinarekin” ibiltzeko gaitasuna izatea mirestekoa iruditzen zait. Proba irteeran jendetza handia elkartzen da Chamonixeko kaleetan barrena korrikalarien pasaera ikusteko, bidearen ezker eskuin dena mukuru betez. Irteera ikusi ondoren Bergarako lagunen apartamendura itzuli nintzen, afaldu eta lo pixka bat egiteko asmoz. Ohera gaueko hamabiak jota sartu ginen Aritz eta biok. Aritz Xabi Uribesalgo Saint Gervaisen pasatzen ikustetik zetorren. Hara joateko antolakuntzak jarritako autobusa hartu zuen, baina itzultzeko autobusa hartzeko desmadre handi samarra egon zen eta asko berandutu zitzaion itzulera. Hori gutxi baliz, goizeko 02:30ak alderako jaiki behar zuen Xabiren pasaera Les Contaminesen ikusteko. Beraz, lo gutxi egiteko aukera. Ni ohera sartu bai, baina bateko mina, besteko Eduren kontrol pasaeretako berri emanez antolakuntzak bidalitako SMS mezuen hotsa (eta, ondorioz, Eduri animo mezuak idaztea) eta Aritzen joan-etorriak zirela medio, ez nuen ordubete eskaseko loa besterik egin gau osoan. Sekulako inbidia pasatu nuen Aritz kontrol guneetara joaten zenean, berarekin batera joateko irrikaz geratzen nintzen, baina ez nengoen autoan baldintza horietan batera eta bestera denbora askoan ibiltzeko moduan.
Jon, Mertxe eta Aritz
Bosons-eko glaziarra Mont Blanc-etik jeisten dena.
Imanol Aleson-ekin
Samu eta Lidiarekin
Larunbat goizean goiz apartamendua txukundu eta jaso, gosaldu eta Aritzen autoan Les Houcheseko kontrol gunera joan ginen. Ukalondoak lo askorik egiten utzi ez arren, bezperan baino min gutxiago neukan, eta batera eta bestera ibiltzeko moduan behintzat banengoen. Gu kontrol-gunera iritsi bezain laster agertu zitzaigun aurrez aurre Edu. Aldarte ederrean eta gustura zegoen. Momentuz ondo zihoan eta martxa onean. Arropaz eta oinetakoz aldatu eta aurrera! Gu geure aldetik Argentieres-eko kontrolera joan ginen Xabiren pasaera ikustera. A zer nolako hotza egiten zuen! Kanpoan 6 gradu zeuden, baina txarrena zegoen haize indartsua zen. Barruraino sartzen zen haize hotz hura, eta hatz zein aurpegia erabat izozten zituen. Ikustekoa zen 90. kilometroko kontrol postura korrikalariak nola iristen ziren. Batzuk animatuta eta irribarrez zetozen, beste batzuk burumakur eta inertziaz bakarrik pausuak emanez, gutxi batzuk korrika txikian eta arin, zenbaitzuk herrenka eta hanka zabalik ere bai... Berriketa gutxi eguraldi baldintza horiekin!!! Xabi nekatuta baina oso ondo iritsi zen. Itxura ona zeukan eta animatuta ikusten zen. Eutsi horri motel!! Ordu eta gutxiren barruan Chamonixeko helmugan izango zen. Azken kilometroak hain bizkor egin zituen ezen ez baikenuen helmugan sartzen ikusi! Gu helmugara iristerako proba bukatu berria zegoen. Oso itxura onarekin eta proba gustura eta ondo amaitu izanaren pozarekin zegoen, baina probaren benetako ibilbidea egiteko aukerarik eduki ez izanaren pena ere bazuen. Normala da, proba egiteko aukera edukita betiko ibilbidea egin nahi izaten baita. Bain tira, modu horretan berriro proba hau egitera itzultzeko aitzakia hor egongo da... Horren ostean Xabik gonbidatuta Chamonixeko pizzeria baten ederki bazkaldu genuen (Eskerrik asko Xabi!!). Ondoren, Edurekin probaren azken kilometroak egiteko asmoz Argentieres aldera abiatu nintzen oinez. Lasterketako kontrako bidean joan nintzen, Edurekin noiz topo egingo irrikaz. Berarekin elkartu nintzeneko unea ederra izan zen. Handik helmugarako 6 kilometro inguruak azkar pasa zitzaizkigun, eta ohartzerako Chamonixeko kaleetan sartzera gindoazen. Eta han iritsi zen helmugara Edu korrika arin arin eta irribarre handi batekin. BEJONDAIALA TXAPELDUN!!!
Aritz eta Xabierrekin
Xabier Uribesalgo Kilian Jornet-en liburuko ("Correr o morir") pasarte batzuk irakurtzen.

Aritz-ekin Les Houches-en, 72. km-an.
Xabier eta Aritz helmugan.
Bukatu ostean dutxa bero bat hartu, antolakuntzak korrikalariei eskaintzen zien mokadua jan, argazki batzuk atera eta etxerako bidea hartu genuen lehenbailehen. 11 orduko bidaia luzea geneukan aurretik, eta etxera iristeko gogo handi samarra.

Oro har, esperientzia bikaina izan da niretzat. Sekulako antolakuntza eta dirutza mugitzen duen proba ezagutu dut. Baditu nire ustez hobetu beharreko gauza batzuk (aurten autobus zerbitzua izan da horietako bat, baina ibilbide aldaketarekin ere zaila da zerbitzu hori guztia hain azkar egokitzea), baina, oro har, oso antolakuntza ona iruditu zait, (anoa postuetan gauza asko, 4 proba desberdin antolatzeko gaitasuna, laguntzaileei euren korrikalarien kontrol guneetako denborak uneoro SMS bidez bidaltzea...), hori bai, beti ere “armailetatik” begiratuta. Ibilbidearen balizajea, boluntarioen lana, lasterketa moztearen erabakia zuzena izan zen edo ez... horien inguruan partaideek esan beharko dute antolakuntza egokia izan zen edo ez. Dena den, ikaragarria da Chamonixen egun hauetan usaintzen den giroa; arropa eta material postu mordoa, korrikalari eta euren senide multzo ugari, parking eta bazter guztiak autokarabana eta furgonetaz josita.... Gustua ematen du hainbeste korrikalari edonon ikusteak (dendetan materiala ikusten eta probatzen, supermerkatuetan erosketak egiten, terrazetan lasai eserita garagardoren bat hartzen...) Gainera, hainbeste euskaldun ikusteak etxean bezala sentitzera eramaten zaitu, eta jende ezagun askorekin egotera ere bai. Hitz gutxitan esanda, benetan ezagutzea merezi duen proba da, eta hori laguntzaile soil moduan joanda. Partaide moduan proba hau bizitzea zer izango ote da... Uff! Badaezpada hobe oraingoz horretan gehiegi ez pentsatzea...
Bukarean pizza bana ondo sartzen da!

2012/09/02

UTMB-2012: eguraldi gogorrak baldintzatuta ibilbidea motzagoa

 UTMB-2012ko edizioak ez du ibilbide ohikoa osatzerik izan. Honen arrazoia eguraldi hotza ( 0º 2000 metrotara ), euritsua ( asteazkenetik larunbaterarte parra parra ) eta goikaldean elurra ( 1800 mtrotik gora ) egitea izan da. Beraz, hasierako 168 km-ak 103,5ean gelditu dira. Gainera Mont Blanc mendiaren bueltan ibili beharrean, lehen 50 km-ak salbu, hurrengo 50 km-ak aldameneko serra batean ospatu dira, hein handi batean TDS-ko ibilbidea osatuz.
Beraz azkenean 6000mD+ eta 103,5 km burutu ditugu.

Beste probetan ere ( CCC, TDS eta PTL ) ibilbidean aldaketak izan dira. Hala ere erabaki egokia izan da parte hartzaileak babestu nahian hartu baita.

 Bukaera aldera eguraldiak hobera egin zuen, eta azken km-etan behintzat paisaiaz disfrutatzeko aukera izan genuen.
 Chamonix ( Frantzia, Alpeak )

 Euskal expedizioko partaide batzuk UTMBra hurbilduak.
 Jon Bikendi eta Aritz Olaso laguntzaileak.
Mila esker bioi!
 Xabier Uribesalgo irteeran.
 Unai Bengoa hankak astintzeko prest!
 Hasteko prest!
 Chamonix-eko enparantzako giroa hasieran.
 Musika topera eta bagoaz!
 Euria gire bidelagun.
 Anoak ondo hornituak zeuden.
 Euritan blai, baina animoak irmo!
 Lokatz artean gorantz.
 Hotzari aurre geiten.
 Goikaldean giro ederrik ez zegoen ba!
 Aterpetik jeisten.
 Elurra Mont Blanc aldean.
 Lokatzetan irristaka
 Parte hartzaileak Les Hechous-era jeisten ( 67.km ).
 Les Hechous-en gure zaindariak laguntzeko prest.
Mila esker Aritz eta Jon!
 Valentziako Ana.
Iaz Tor des Geants bukatu zuen eta aurten ere gerturatuko da belaunak pakean uzten badio.
 Les Hechous-eko anoa.
 Bidean zehar jasotako animoak!
 Bossons glaziarra ezkerrean.
 Argentierre-era iristen ( 90.km )
 Nekaturik baina pozik helmuga gertu dagoelako.
 Aupa bikote!
 Azken 5 km-tan.
 Alpeetako larreak eta behiak.
 Chamonix-eko helmuga.
 UTMB-2012 bukatu izana ospatzen. 
Ea hurrengoan ibilbide osoa burutzeko aukera izaten dugun!
 Ingelesak ere bukaera ospatzen.
Jonekin baserrira iritsi berri.
Mila esker Jon!
-> ikusi Jon-en kronika-> "Armailetatik"

UTMB-2012ko kronika:

UTMB-2012: ANTOLAKUNTZAREN ZIRKOA

Aurten ere (2012) orain dela urte bi bezala (2010) UTMBko antolakuntzak ibibide osoa egiterik ez digu utzi. Arrazoi ofiziala: eguraldi baldintza gogorrek partaideen segurtasuna ez dute bermatzen.
Baina kontutan izanik ibilbidea markatuta dagoela, anoak bata bestearengandik gertu daudela ( asko jota 15 km-tara ) eta eskatzen diguten materiala ( gorroak, haizea eta hotzaren kontrako txaketa, praka luzeak, esku-larruak ... ) elurrari aurre egitekoa dela, baldintza horiei aurre egiteko prestaturik geunden.
Antolakuntzak ez du nahi inolako arriskurik eta ibilbidea aldatu digu beste behin. Gogoratu 2010ean Alemaniako proba batean 3 parte hartzaile hil zirela hipotermia jota, eta arazo oso larria da antolatzaileentzat, are gehaigo UTMBko proban munduko jende desberdin ugari elkartzen garenean ( japoniarrak, hego-afrikarrak, egiptiarrak ... ) eta experientzi handi zein txiki elkartzen direla bertan. Beraz, makro proba honetan dirutza handia jokoan dagoenez, batez ere The North Face-ekoak tartean daudenean, arriskurako tarte gutxi dago.

Horrela bada, 168km izan beharrean 103,5km egin genituen. Ibilbide berri eta motzagoaren berri proba hasi baino 7 bat ordu lehenago izan genuen SMS-ez. Amorrua ematen du jakitean PTL-290km, TDS-112km eta CCC-92km probakoek beraien ibilbidea ia osorik egitea izan zutela ikusteak, beraien eguraldi baldintzak kaxkarragoak zirenean. Baina UTMB proba erregina da, eta zirku honetan kontatzen duen bakarra, beraz antolakuntzakoek ikusi zutenean aurretik irten ziren aipaturiko 3 proba horietako partaideek hotza eta lokatza jaten ari zirela, UTMBkoei hortik ez igarotzea iruditu zitzaien, gu prestaturik geundenean!
Horren ordez, aipatu bezala, 100 bat km egitera bidali gintuzten Frantzian zehar, Italia eta Suitza alde batera utziaz. Badirudi italiako sokorristek ez zuten bermatzen helikopteroko erreskaterik 2000 metrotik gora, eta antolatzaileek Italiatik ez igarotzea erabaki zuten. Gogoratu Col de la Seigne, Homme eta Ferret-ek 2500m-koak direla, ibilbideko garaienak, eta elurra 2000m-tara zegoen.

UTMB-2012 UTVC ( Ultra Trail Val d´ Chamonix ) bihurtu zen:
Chamonix (0.km), Les Hechouse (8.km), Saint Gervais (21.km), Les Contamines (31.km), La Balme (39.km), Croux (44.km), Les Contamines (54.km), Les Hechous (72.km), Argentierre (93.km), Chamonix (103,5km).




Chamonix-eko plazara UTMB deskafeinatu honi hasiera emateko gogo gutxirekin gerturatu ginen egia esateko. Bertan arratsaldeko 7ak noiz iritsiko zain geundela, ia ordu bete luzez, CCCko lehen parte hartzailea iristen ikusi genuen. Ondoren saltaka hasi ginen, antolakuntzak non demontre sartu behar gintuen jakin nahian. "Ea zer esperimentu egin duten gurekin oraingo honetan" pentsatzen nuelarik.
Krokis informal bat egina nuen papertxo batean Aritz-ek eta Xabierrek beraien mobiletik interneten bitartez UTMBko web orritik lortu bait zuten. Horrela, eta motxilan 5 bat kilorekin ( negurako erropa guztiekin ), Les Hechouse-ra abiatu ginen. Lehen 9 km-ak ordu betean igaro nituen, eta Les Hechouse-n azkoititik etorritako animatzaileak zeudelarik, Ixaka eta beste bi lagun. Hauek Imanol Aleson jarraitzera etorri ziren. Imanolek bukaeran 15. postua eskuratu zuen, ikusgarria! Gaua sartzean lehen portua igaro genuen (14.km), ondoren Saint Gervais-era jeitsi ginelarik (21.km ). Herri honetan orain dela 2 urte bizitakoa gogora etorri zitzaidan. Orduan, UTMB-2010eko edizioan, proba bertan behera utzi zuten antolatzaileek, hasi eta 3 bat ordutara soilik! Jendea oso haserre zeogoen, japoniar batzuk negarrez, handik 10.000km egin ostean 3 bat orduko lasterketatxo bat egiteko ez bait du meresi! Gero, hurrengo goizean CCCaren ibilbidea burutzeko aukera eman ziguten, baina ordurako jendeak disgusto ederra zuen, eta erdiak ez zen Cormayeur-en agertu. 2010ean ere, eguraldi txarra tarteko, ibilbidea aldatu zuten. "Hau da hau zorte txarra!" pentsatzen nuen nire baitarako. UTMB-ek 10 edizio izan ditu eta bitan bakarrik aldatu eta moztu da ibilbidea, eta bietan bertan egon naiz! Ez dakit beste behin bertara gerturatuko naizen, esfortsu handia da prestaketa lanetan buru belarri ibiltzea, familiarengandik 5 bat egunetarako urruntzea eta 2200km-ko joan etorriko bidaia furgonetaz egitea horrelako antolakuntzaren menpe egoteko.

Pentsamendu hauekin Les Contamines-era abiatu nintzen, niretzat bide berria, eta La Balme-rarte oso erreza eta pistez josia izan zen. UTMBko lehen 40 km-ak, lehen portuko pasaera izan ezik ( 5 bat km ), lasterka egin daitezke. Beraz hasiera bizkorra du, baina indarrak neurtu behar dira eta sabela elikatu. Eta horretan buru belarri jarri nintzen. Egia esan sabela ondo zaindu nuen, lehen portuan ogitarteko bat irentsia bait nuen. Hotza bestalde ez zen arazorik izan, erropa egokiaz ondo hornitua bait nihoan ( gorroa, esku larru handiak, malla luzeak eta praka motzak gainetik, gehi txamarra lodi bat ). Gauean La Creux mendatea igaro genuen 1870m-tara eta zati txiki batean ( 1 km ) elur piska bat zapaldu genuen, 3 bat zm, ez gehiago. Hauek al ziren eguraldi baldintza kaxkarrak? Hainbeste komeria honetarako? Ultra-trailerrak garela, ez pistako korrikalariak! Mendian ibiltzen ohituta gaudela!

La Creux -etik berriz ere, buelta emanda, Les Contamines-era iritsi ginen ( 54.km ). Hemendik Les Hechouse-era berriz ( 72.km ) abiatzeko sentzugabeko bi portutxo igaro genituen. Sentzu gabeko esaten det, asfalto gainetik joan bait ginen. Gu UTMB-era joan ginela, eta ez asfaltoan ibiltzera! Horretarako Euskal Herriko errepideetako portuetatik gora eta behera ibili gintezke, Eibartik Arratera joatea bezala!

Les Hechouse-n Jon eta Aritze-kin elkartu nintzen eta lokatzez jositako zapatilak berri batzuengatik aldatu nituen. Mila esker Jon eta Aritz zuen animoengatik! Behintzat kuadrila umoretsua osatu geuen euskaldunen artean, eta egoera honi buelta eman genion.

Baina oraindik 30 bat km falta ziren, eta etxeko lanak bukatzeko 7 bat ordu falta zitzaizkigun. Ibilbide guztian zehar istarrak kargaturik nabaritu nituen eta ez behartzea erabaki nuen. GRPtik bueltan oraindik ondo errekuperatu gabe sentitzen nintzen, eta hori 35 bat km besterik ez nituela egin aste bete lehenago! Baina igarotako hotzak, irteeran ordu bete zain egoteak, eta gero bapatean saltaka hasteak giarrei mesede handirik ez zien egin.

Argentierre-ra iristea kostatu zitzaidan (93.km), azkenean 4km/h-ko abiadura eraman nuelarik. Ez zen harritzekoa, tartean horma pare bat bait zeuden. Guztira 5900mD+ izan genituen, eta lehen 20 km-ak eta azken 10 km-ak alde batera utziaz, desnibel handiena, 5000m, erdi aldean kontzentratzen zen, 75 bat km-tan. Hiru Haundiak proban 100 km-tan 5075mD+ burutzen direla kontutan izanik, antzeko zerbait burutu genuen gure UTVC berri honetan.

Argentierre igaro berritan, jadanik 21 ordu neramatzanean, Jon Bikendi niregana hurbiltzen hasi zen korrika Chamonix-etik ( 10 bat km-tara ), antolakuntzak nire igarotzeen berri ematen bait zizkion SMS-en bitartez. Horretarako ere Jon-ek 10 euro ordaindu behar izan zituen. Beste negozio bat!

Jonekin azken 7 km-ak egin nituen, bere animoak jasoaz behin eta berriz. Konpainia onean Chamonix-era iritsi ginen biok, saltaka eta erritmo onean, bukaeran 22h53´ko kronoa eginaz.

UTVC bukatu bai, baina orain gogorrena zetorren; dutxatu, bazkaldu eta 1200 km errepidean gure zain zeuden. Baina etxekoak eta lagunak gertuago ere.

Esperientzia gazi-gozoa.
Norberaren parte hartzearekin gustora,
baina UTMBko zori-gaiztoko zirkoa gogoan.

Mila esker Jon!
Hurrengo arte!
Izan untxa!