2011/08/29

UTMB: Joserra Sousaren adierazpenak bukatu berritan

UTMB-2010eko argazkia: Joserra Sousa 2. eskumatik.
Besteok: Javier, Edu eta Adur.
Joserrak demaseko balentria egin du aurten; Ehunmilak-2011 37 ordutan bukatu zuen uztailaren 17an, eta UTMB-2011 37 ordutan ere abuztuaren 28an! 6 asteko epean! eta orkatila erdi-purdi!

Joserra Sousaren adierazpenak UTMB bukatu eta hurrengo egunean ( 2011-08-29, astelehena ) :
Oso gogorra izan da. Uste det ez dudala inoiz hainbeste sufritu. Azkenengo 2 km-etan aldapatxo bat zegoen eta ezin nuen berarekin. Ez zait horrelakorik inoiz gertatu. Oso gogorra benetan, oinez joan behar izan nintzen momentu horietan.

Hasierako lehen 3 denbora kontrolak oso exigenteak izan ziren; uste det 1200 bat parte hartzaile pasatu ezinik gelditu zirela. Antolakuntzakoek galbaea oso gogorra jarri zuten. Gainera 46 orduko epea izan beharrean, azkenean 43 orduko izan dugu.

Kontrol batean, 100. km-an, ez dakit zer gertatu zen baina bertatik irten eta botaka hasi nintzen, bertan sopa, coca-cola eta kafea hartu nuen, eta aurreko gaueko hotz handia gehi ondorengo beroak agian gorputzean erreakzio txarra eragin zidan.

Ekaitzaren irudiak grabaturik dauzkat, gero Morkaiko mendizale taldekoek ( Elgoibar ) ikustea nahi badute bertan botatzeko ( udaberriko mendiko astean ).

Orkatila primeran ( gogoratu Ehunmilak-en kriston bihurritua izan zuela Joserrak eta medikuak eskaiola ere jartzea nahi ziola, baina Joserrak ezetz esan zion. Medikuari ez zion aipatu UTMB zuela handik hilabete batera, bestela ez zion utziko parte hartzen! ). Koloretako bendajea ipini izan det, nire kabuz, eta ondo eutsi dit. Hala ere denbora guztian orkatila kontrolatzen joan naiz.

Gasteizko Jorge-rekin parte hartu det, eta ostiralean ( probaren hasierako egunean ), 18:00an hasiko zelakoan han hurbildu ginen gu Chamonix-eko irteera gunera. Jendeak nahiko arraro begiratzen gintuen, gizon bat azaldu zen arte. Honek proba gaueko 23:30ak arte atzeratu zela aipatu zigun. Gero apartamentoan, telebista ikusten askoz ere informazio gehiago jaso genuen antolakuntzakoen aldetik baino. Horrela probaren hasieran siestarik bota gabe eta erdi lotan irten nintzen, aho zabalik!

Antolakuntzakoeei esango nieke dorsaletan banderatxoa kentzeko ( begiratu goiko argazkia ). Banderatxoaren asuntoa ona edo txarra izan daiteke, nongoa zaren identifikatzeko balio baitu. Italian bandera españolarekin ikustean animatzen zuten, eta probako informazio transmititu, " aurrean 3 español doaz " esanez. Frantzia aldean berriz pike handia nabari da españolekin, eta kontrol batean gertatu zitzaidana nahiko adierazgarria izan zen. Osasun zerbitzuko ohe bat ikusi nuen eta bertan etzan nintzen 140 km egin ostean. Osasun taldeko emakume bat hurbildu zitzaidan eta badirudi ez zitzaiola gustatu ni zuzenean ohean etzatzea ezer esan gabe. " Bonjour " esan nion ohean nengoela ikusi nuenean, berak berriz " Bonjour ?" frantzesez ondo ahoskatuz erantzun zidan, nire formak ez zitzaizkiola gustatu argi dago, baina parte hartzaile bat guztiz nekaturik iristen denean lagundu egin behar zaio eta formak alde batetara utzi.

Hala ere esan beharra dago beste jende batekin harremana primerakoa izan zela, beti laguntzen, beti animatzen, exquisito!

Helmugaratzea izugarria izan zen. Ekaini ( semea ) dorsala ipini nion eta han sartu zen bera poz pozik eta aita zer esanik ez! Gero helmugan elkarrizketatxo bat egin zidaten, eta ea bietariko nork parte hartu zuen galdetu zidaten, nik berriz semea ikasten ari dela ( mini-finisher izan zen aurreko astean ) beste batean ere Chamonix-era etortzeko. Azkenean 37 ordu behar izan ditut UTMBa bukatzeko, Ehunmilak-en bezala ( 2500 parte hartzailetik 265. sailkatu delarik! ).

Asko eskertzea nahi det lagunek eman didaten animo guztiengatik. Telefonoz deitu izan didazuenean asko animatzen nintzen eta lagunen babesak asko lagundu dit.

Mila esker guztiei!

2011/08/28

UTMB-2011: Iker Karrera eta Nerea Martinez Euskadi Irratian


IKer Karrera ( UTMB-2011 bigarren )

Iker Karrerari ( Amezketarra ) Euskadi Irratian eginiko elkarrizketa ( 2011-08-28 ):


Euskadi Irratia: Zorionak Iker, nola zaude eta nola joan da karrera?

Iker Karrera: Inoiz atera zitzaidan lasterketarik onenetarikoa atera zitzaidan atzo, oso borobila atera zitzaidan. Hasieran nahiko zaila jarri zen, oso eguraldi txarrakin hasi ginen, eta aurreikuspena ere oso txarra zen, baina aurrera egin genuen. Ondo jan, jantzi, behar zena aldatu, piskat ondo eusten, eta baita oso ondo atera zitzaigun bai Kilian bai Miguel Heras-ekin taldean joatea. Horrela lasterketa egiteko modu oso ona izan zen, Miguel eta Kilian bezalako bi korrikalarirekin. Baita Seigneur ere gurekin juntatuta, eta lauren artean elkarri lagunduz karrera egitea izugarria izan zen.

EA: Aurretik pentsatuta zeneukaten horrela joatea edo lasterketak berak horrela suertatu zen?

I. Karrera: Lasterketa berak. Lasterketa hala jarri zenean, eta ze hobe, eguraldia zegoen moduan onena hori zen batera joatea eta gainera batera joanda azkarrago joaten zara, eta karrera gogorra izan zen.

EI: Talde egitura hori denbora guztian zehar eraman zenuten, eta azkenengo momentuetan zuek biak, Kilian eta zeu, elkarrekin zindoazen, eta batek baino gehiagok pentsatu zuen elkarrekin besotik helduta iritsiko zinatela, ezta?

I.Karrera: Bai, argentirren harrapatu nuen Kilian, eta pentsatzen nuen azken 10 km-ak beherantz zirela, baina ez, baso baten sartu eta gora-beheraz betetako errekorridoa gelditzen zitzaigun azken km-tan. saiatu nintzen Kiliani harratu ondoren eusten, baina ezinezkoa izan zen. Honek 2 edo 3 martxa gehiago zeuzkan atzo besteokin konparatuta, eta bera askoz ere freskoago bukatu zuen, eta nik kasu hortan erabaki nuen eustea, ahaztu Kilianetaz eta eutsi bigarrengo postuari, erritmo komodo bat hartu eta bigarrengo postuari eustea.

EI: Noiz pentsatu zenuen, Miguel atzean gelditu zenean, Seignoure ere atzean gelditu zenean bigarren postua zurea zela?

I. Karrera: Bueno nirea zela ez nuen ikusi km gutxi falta ziren arte, coll d´Foulecras-en, esan dezaket nik erabaki nuela lasterketa lehertzea. Ordurarte elkarrekin joan ginen, baina orduan nik jokatzea erabaki nuen. Jakinda Seigneur igoeretan oso justu zabilela, piskat atzean gelditzen zela, eta Miguel piskat ikututa zegoela jakinda, coll d´Folkrasen azeledarodea zapaltzea erabaki nuen, ikusteko zer gertatzen zen, ni lehertzen nintzen hala besteren bat lehertzen zen. Eta egoerak eman zuen Miguel autsi zela, erretiratu behar izan zuela, eta Seigneur-i bentaja txiki bat atera nion bukaerararte.

EI: Kilianekin gelditu zinen bakarrik gero, Kilianek zer esaten zizun, lasterketan hitzegiteko aukera izango zenuten ezta?

I. Karrera: Bai, ematen zuen hitzegiteko beta. Kilianek nahi zuen, ahal baldin bazen behintzat, batera iristea eta batera bukatzea nahi zuen. Egia esan behar da oso ekipo jokatu zuela karrera guztian. Askoz lehenago aldegin zezakeen, baina bukaerararte taldean eta taldeko kideekin batera bukatzea nahi zuen berak, eta horrela hitzegiten genuen, eta bukaeran ez zen posible izan.

EI: Hala ere bukarean bertan zain izatea bera, zu 9 minutura iritsi zinen ( Kilianek 20h36:43 egin zuen eta Ikerrek 20h45: ), zein oroitza daukazu?

I. Karrera: Polita, izugarria, ez dakit beste kiroletako jendeak zer sentituko duen, baina izugarria izan zen helmugara iristea. Jende guztia zuri animatzen, eta iritsiera hori izugarria izan zen. Abiatu ginen garaian atzean gelditzen zen Chamonix-eko elizako kanpandorrea, eta iritsi ginenean frente frentean hura ikusi eta izugarria izan zen.

EI: 2011 oso denboraldi bikaina izaten ari da zuretzat, eta tematia zara eta UTMB zenuen helburu nagusi bezala, esan dezakezu zure halburua bete duzula?

I. Karrera: Bai, nik uste det baietz, emaitzek behintzat hala adierazten dute. Emaitzak zerbaiten ondorio izaten dira; lan asko eginda, ordu asko sartu ditugu eta emaitzak horren ondorio dira.

EI: Eta orain zer?

I. Karrera: Orain, momentuz behintzat disfrutatu, astebukaera honetaz gelditzen dana, taldekideekin, lagunekin disfrutatu, gero etxekoekin. Ondoren, denborada bukatzeko Cavals del Vent daukat, izena emanda eta ateratzeko konpromisoa hartuta, eta aurrera begira ikusiko da. Datorren urtera begira hitzegiteko urruti dago, ikusiko da.

EI: Zure ibilbidea ikusita, markak eta, helburu bat jarri eta bete ahala beste bat jartzen dezula gero. Mendi lasterketetan distantzia ertain eta txikienetan abiatuta, Txindokiko marka hura ( 24 orduren bueltan 12 aldiz igotzea lortu zuen ), eta orain ultra distantziatan aritzen zara, eta lortu dituzun emaitza on hauekin, pentsatu al duzu orain onenean zaudela ultrak utzi eta beste zerbaitetan sartzea?

I. Karrera: Ez det pentsatu ezer ez, momentuz asko disfrutatzen ari naiz, eta Salomon taldeak ematen didan babesa izugarria da. Esan dezakedana da, momentuz aldaketarik ez dudala aurreikusten, Salomonen babesa aprobetxatu egin nahi det. Ultra-trail-etan gauza politak asko daude egin ez ditudanak, eta beste urte bete behintzat, Salomonek hala nahi baldin badu, lasterketa handi bat egitea nahiko nuke.

EI: Badakit oraindik prentsa aretoan zaudetela oraindik, galdera bitxirik izan al da?

I. Karrera: Ez, ez dago sekretu handirik. atzo karrera bukatzean, normala den bezala Kilian da izar nagusia, eta bera da erdigunea, eta besteok bere ingurutik mugitzen gara.

EI:Harro gaude bai Nereak bai zuk lortutako bigarren postuaz, eta beste behin zorionak!

I. Karrera: Eskerrikasko zuei!




Nerea Martinez ( UTMB-2010-2011 bigarren )
Nerea Martinezi Euskadi Irratian eginiko elkarrizketa ( 2011-08-28 ):

Euskadi Irratia: Zorionak Nerea, nola zaude? Nola joan da karrera? Lizzy ezinezkoa izan duzu arrapatzea:

Nerea Martinez: Oso pozik nago. Lizzy beste maila batean dago, eta ni nire karrrera egitearekin nahikoa det.

EI: Karreraren sentzazioak nolakoak izan dira?

N. Martinez: Benetan oso oso gogorra, eta Ehunmilak-ekin konparatuta, ze azkenean distantzia berdina da, desnibelak ia ia berdinak, baina asko sufritu det hemen. Jeitsierak oso aldapatsuak dira, eta hori da azkenean hankak puskatzen dizutena. Kristoren hankako mina det, ezin naiz ibili ere ez egin, eta horregatikan oso gogorra da, karreraren erditik aurrera hankako minekin. Sufritu det helmugara iristeko, baina badakit karrera hauek horrela direla, eta azkenean burua da egiten dizuna aurrera jarraitu hala ez.

EI: Ia bigarren izan zinen UTMBn, baina karrera erdia egin zenuten eguraldi kaskarra medio neutralizatu egin zuten eta. Aurten berriz osoa egin duzu:

N. Martinez: Bai, iaz piskatxo bat deskafeinatua izan zen. Uste det jendeak bigarren postua ez zuela oso kontutan hartu, zeren eta azkenean ( iazkoa ) ez zen benetako UTMB izan. Aurten berriz aukera izan det demostratzeko hor aurrean nagoela, eta benetan oso pozik nagoela.

EI: Alderaketa oso morbosoa jarri didazu aurrean Ehunmilak-ekin alderatu dezu UTMB. Zer esan dezakezu horri buruz? Hau ( UTMB ) bestea ( Ehunmilak ) baino gogorragoa da?

N. Martinez: Diferentziak asko dira; hemen ibilbidea aldapatsuagoak dira, azken finean desnibela berdintsua da ( UTMB: 9000mD+, Ehunmilak: 11000mD+ ), baina jeitsierak ( UTMBn ) dira brutales. Ehunmilaken berriz antolatzaileen aldetik eta jendearen aldetik etxean bezala sentitzen naiz, eta hemen ( UTMB ) ez, hemen arraroa, ez dakit, pike arraro bat dago The North Face eta Salomon taldeen artean. Kilian ( Jornet ) eta Miguel-ekin ( Heras ) hitzeginda sentitzen gera " personas non gratas ". Irudipen hori dugu, joaten garenean beste toki batzuetara korritzera jendea oso pozik dago gurekin, eta hemen ezberdina da, esan behar dizut ez dudala nahi gehiago hemen korritu, baina gertatzen dena da hau munduko probarik garrantzitsuena dela eta Salomn-ek gu hemen egotea nahi du. niregatik aurten bigarrena egin det, kriston erresultatua izan da niretzat, eta niregatik ez nintzen gehiago etorriko ( UTMBra ).

EI: Hori zer da? aurrerapen bat? UTMBrekin itxi duzula atala?

N. Martinez: Niri gustatuko zitzaidan, horrelako karrerak oso gogorrak eta oso luzeak dira, eta berriro errepikatzea hainbeste ordu, lekuak esagutzen dituzula, nik beste gauza ezberdinak nahi ditut egin, leku berriak ezagutu. Baina bueno azken hitza Salomon-ek dauka eta ez dakit, hori negoziatu beharko degu datorren urtean, baina ni beste lekuren batera joango nintzateke honera baino.

EI: Esan daiteke zure bigarren postuarekin horko ( UTMB ) errenko beteta duzula beraz?

N. Martinez: Bai, Lizzik jarraitzen badu, nik uste det beste plano batean dagoela, irabaztea ia ia imposiblea da, eta bigarren postua hobetzea zaila da benetan. Beste motibazio batzuk bilatu behar ditut. Horregatik nahiago dut beste gauza batzuk korritzea.

EI: Ultra-trail-en inguruan beste irakurketa bat ere atera dezakegu aurten, emakumezkoen paper ikaragarria; Lizzy sailkapen orokorren 13., zeu 25.

N. Martinez: Ez nekien 25. izan naizela azkenean, uste det neskok karrera luzeetan gauza asko ditugula esateko, fisikoa bigarren plano batera joaten da eta hor egotea burua da egiten dizuna ez gorputza. Alde horretatik neskok asko daukagu esateko.

EI: Sekulako balentria egin dezu, eta ia 28 ordutan irten zaizu UTMB, eta lasterketa bukatu eta zabiltzala protokoloak, prentsaurrekoa, sari banaketa ...

N. Martinez: Atzo gaueko 3:00etan iritsi nintzen, gero anti-doping, hankako minekin ezin nuen lorik egin eta gero gaur rueda de prensarekin, azkenean ez det bat ere lorik egin.

EI: 48 orduan ia lorik egin gabe orduan.

N. Martinez: Ohea arrapatuko det gustora.

EI: Hau ( UTMB ) egin eta gero, aurten beste erronkarik bai?

N. Martinez: Hasieran planning-ean zegoen Isla Reunion, urriaren 15ean, baina gertatzen dena da Salomon presupuesto aldetikan justu dabilela azken hilabete hauetan, eta zeguraski Cavals del Vent korrituko dudala, eta Isla Reunion ez dakit.

EI: Cavals-en orduan " Salomon show ", ezta?

N. Martinez: Ikusiko degu.

EI: Benetan Nerea mila esker, aurten egin duzunagatik, eta zorionak!

N. Martinez: Mila esker zuri!




2011/08/27

UTMB-2011: Iker Karrera eta Nerea Martinez bigarren! Kilian Jornet eta Lizzy Hawker txapeldunen ostean

Kilian Jornet-ek UTMB-2011 irabazi du; 20h36:34 denborarekin, eta Iker Karrera euskalduna 2. sailkatua izan da, 20h45:30 denborarekin!!!

Zorionak Kilian eta Iker!
Zorionak Iker!

Kilian Jornet, Iker Karrera eta Miguel Heras UTMB-2011-an aurrean joan dira denbora luzez. 17h30 denbora zoazenean Kilianek aurrera hartu eta bakarrik jarraitu du. Horrela katalanak munduko probarik esanguratsuenean irabaztea lortu du beste behin. Miguel erretiratu beharra izan zuen eta Ikerrek bigarren postua lortu zuen.

Nesketan berriz irabazlea Lizzy Hawker ingelesa izan zen, eta bigarren postuan Nerea Martinez iritsi zen!!! Horrela iazko lehenengo postuak errepikatu dira. Gogoratu iaz ( 2010 ) UTMB neutralizatua izan zela zati batean, eta 50km ezabatu ziren, proba nahiko deskafeinatua gelditu zelarik. Orduan Nereak eginiko balentriari ez zitzaion behar zuen garrantzia eman.

Zigor Iturrietak berriz, iaz 3. postua lortu bazuen ere, aurten 40.km-an erretiratu beharra izan zuen. Zigorren aurtengo denborada bikaina izaten ari da hala ere; gogoratu Transgrancanaria eta G2H-ak irakazi zituela. Hurrengoan izango da txapeldun!
Zorionak Nerea!

Nerea Martinez eta Lizzy Hawker UTMB-2010eko podium-ean.
Aurten ere errepikatu egin da.

Lizzy Hawker Chamonix-eko helmugan sartzen, UTMB-2011-ko irabazlea. Iaz ere, 2010, berak irabazi zuen.
Zorionak Lizzy!
2011-08-28

Kilian Jornet-ek irabazi du UTMB-2011 eta Iker Karrera 2. sailkatua izan da! eta Ismael Heras-ek bertan behera utzi zuen lasterketa hirugarren zihoala.
Lizzy Hawker-ek berriz nesketan irabazi du aurtengo UTMB-2011! eta Nerea Martinez 2. sailkatu da!!!
Zorionak danoi!


Iker Karrera ( 2. sailkatua UTMB-2011 ): " Niretzat lasterketa perfektoa izan da. Onenarekin korritzea ( Kilian Jornet ) denbora luzez ikaragarria izan da ".

Joserra Sousa ( 2011-08-28, 10:15a.m. ): " 10 km gelditzen zaizkit, Vallorcine igaro det. Estoy rebentau, estoy muerto! Bi aldiz gelditu naiz lo egitera 20´ inguru, baina oso nekatua nago. Oso gogorra egiten ari zait. The North Face-eko korrikalari guztiak ( Lizzy Hawker ezik ) bertan behera utzi dute froga ".
Animo Joserra!!!!

2011-08-27
UTMB: Refugi Bonatitik aurrera dagoen bidea.

UTMB-2011ko edizioak goara beherak izaten ari da. Eguraldi kaskarra medio, Flegere lepoan elurra eta ekaitza, ibilbideko zati batzuk aldatzea erabaki dute antolakuntzakoek. Flegere lepoa hain zuzen ere ez dute igaroko eta horren ordez ibilbide alternatiboa ezarri dute. horrela hasierako 167km-ak 170km-tan geldituko dira.

Joserra Sosusa Ehunmilak-2011-eko irteeran aurten ere UTMBn parte hartzen ari da.
Iaz ibilbidea 50km-tan moztu bazuten, aurten bide alternatiboak aplikatu dituzte.
Joserra momentu (2011-08-27, 16:00) honetan Courmayuer-etik Bonati aterpera igotzen ari da. jadanik 80km egin ditu, eta oraindik 90km falta zaizkio. Bere esanetan " gaua oso gogorra izan da, ekaitza izan dugu eta lepo batzuetatik pasatzean elurra zapaldu dugu ". Lasterketaren egoerari buruz ere informazioa igorri digu: " Kilian Jornet, Ismael Heras eta Iker Karrera euskalduna elkarrekin doaz buruan ". Gogoratu hiru partaide hauek elkar ondo ezagutzen dutela, Ismael eta Iker adibidez aurtengo La Palma uharteko "transvulcania" lasterketa elkarrekin bukatu zuten 7h23´tan. Kilian eta Ismael berriz elkarrekin ibili izan dira entrenamendu ezberdinetan, eta iazko UTMBren aurretik Mont Blanc mendia elkarrekin igo eta jeitsi zuten 4-5 orduren bueltan. Beraz hirurak lagun artean joango dira, beti ere beste partaideak kontrolatuz, Jef Brag, Marc Lagert eta abar. Zorte on denoei eta ea nolako gaua duzuen; iragarpenen arabera euria dator. Eutsi Joserra eta animo!!!

2011/08/25

EHUNMILAK-2011: UNAI BENGOA

 
Unai Bengoa Ehunmilak hasteko prest irrifartsu Joxerra Sousaren aurrean.

 15-7-11 EHUNMILAK 168 Km.
Viernes 15 de Julio, menos mal que he pedido fiesta en el curro si no... vaya agobio preparando todo el material.

Me vuelvo loco buscando unas medias de compresión de salomon, me aparece una solo, le llamo a Igon haber si me podría dejar las suyas, vale , sin problemas.

Después me entran dudas de si correr con mallas normales o de compresión que no tengo, le llamo a Iñigo Urruti (nuestro nuevo patrocinador)haber si tiene algunas por ahí, me comenta que tiene unas , pero la tienda está en Donosti y tengo que estar a la una en Beasain para recoger el dorsal.

Le preparo el viajecito a Nerea que sale a las dos de trabajar.

No sé como, pero llego a Beasain sobre la una y media con la esperanza de que aún estén repartiendo los dorsales.

Cojo el dorsal y me acerco al pasta party, allí ya más tranquilo converso con conocidos, carrera parriba carrera pabajo... monotema.

De vuelta a la autocaravana, me saluda una pareja de Eibar, que me conoce porque suele leer las crónicas que escribo y me hace bastante ilusión, la verdad.

Conversando con ellos llegamos hasta el parque donde AUN siguen repartiendo dorsales a la peña, y yo como un loco toda la mañana.

Me acerco a la autocaravana, para hecharme una siestecilla y preparar las bolsas de Tolosa y Etxegarate.

Sobre las cinco llega Nerea con las mallas de compresión que le ha dejado Iñigo, me las pruebo y ya me quedo más tranquilo, nos acercamos a la salida, entrego las bolsas, me despido de la mujer y los hijos y me acerco a la linea de salida, donde pasamos el control todos los participantes.

Una vez dentro intentas tranquilizarte un poco charlando con Imanol, Joxelu, Samuel, Joserra, y alguno más que se me cuela por ahí. Sin darte cuenta dan las seis de la tarde.

SALIMOSS!!!

Cruzamos una calle de Beasain entre los aplausos de la gente, muy emocionante y bonito, pero esto acaba de empezar y seguro que serían pocos los que irían riéndose saludando a la gente, más bien iríamos con caretos serios pensando acojonados en lo que nos espera...

Me he quedado un poco atrás y decido pasar palante para ver que pasa en esos primeros puestos de carrera e intentar coger el grupo bueno de Imanol y Albizuri que era lo que tenía pensado y aguantar todo lo que se pueda.

Comenzamos a subir, al principio por asfalto y luego ya por una pista, hace calor, pero se corre bien, además parece que vamos a tener buena noche y eso te anima algo.

 Unai Bengoa Mandubia aldean.

Poco a poco llegamos a Mandubi y primer avituallamiento. De momento va todo bien, vamos a buen ritmo, hablando poco, comiendo y bebiendo desde el principio, bien... Comenzamos la subida a Izazpi km 15 y 1000 m. algunos corredores que no conozco se han ido palante, pero tampoco me preocupa ya que el ritmo que llevamos es el ideal, no hace falta ir más rápido, hay que aguantar todo lo que se pueda este ritmo, y luego ... ya se verá.

Imanol Aleson ( 2010eko Ehunmilak-eko irabazlea ) eta Unai Bengoa.

Bueno, llegamos a Zumarraga km 20, comemos y bebemos algo y seguimos hacia Irimo, hay buen ambiente aquí, pasaríamos sobre las 20:30 y la peña poteando, que envidia... fuera, fuera, haber si nos concentramos en la prueba. Ya en la subida a Irimo, le noto a Imanol que no va bien, Albizuri tira palante y me quedo unos segundos dudando de si quedarme con Imanol o seguir con Joxelu, voy bien, decido seguir con Joxelu, se nos junta también el que sería el ganador de la prueba Javi y creo que también el que hizo tercero. Llegamos a Irimo km 24 y 901m. seguimos hacia Elosua, allí está Goreti, la mujer de Imanol y nos comenta que va mal muscularmente. Me da bastante pena, porque para mí era el favorito a ganar esta carrera de nuevo, ya que veníamos los dos de correr la Travesera de Picos en la que hizo 3º detrás del gran Salvador Calvo y le veía en un gran estado de forma. Pero bueno aquí nadie para y hay que seguir, aquí cada uno tiene su guerra. De Elosua a Irukurutzeta, aquí nos anochece, nos cuesta encender el frontal, pero basta que uno decida sacarlo de la mochila, para que el resto hagamos lo mismo. Bajadita a Azkarate, se agradece el ambientazo que tiene la peña de Elgoibar, la pena es que tengas que pasar tan rápido por estos sitios, en vez de quedarte a charlar y a beber algo un ratillo, pero... Llegamos a Madarixa, aquí ya me encuentro con Nerea y toda la familia que han venido de Itziar a vernos, saludo a los que puedo y a comer algo o más de lo mismo. Llevamos ya 43 km y mi estomago ya me está empezando a avisar de que se está cansando de comer siempre lo mismo y es que tengo un problema, cuando llego a un avituallamiento, no sé porque pero siempre como lo mismo, vamos que del jamón de york , queso, plátano y frutos secos no me sacan. Comemos o mejor dicho tragamos algo y seguimos, siempre que vas de noche con un grupo y llegas a un avituallamiento, cuando sale uno salen todos los demás no conviene quedarte solo, siempre es mejor ir en grupo que solo, que es lo que me pasa a mi casi siempre, pero bueno. Pasamos el alto de Aittola y seguimos hacia el refugio de Xoxote, vamos un grupo de cuatro, pero apenas hablamos nada, me empiezan a doler un poco las tripas, serán gases, pienso. Pasamos el refugio de Xoxote para bajar a Azpeitia, me tengo que parar en la bajada, vaya apretón! Me descuelgo del grupo, pero tampoco decido arriesgar a cogerlos ya que esta bajada es un poco resvaladiza y peligrosa, ya el año pasado me dí un buen viaje, aunque entonces estaba mojada. Llego al avituallamiento de Azpeitia y veo salir a mis compañeros de escapada,tranquilo! Saludo a Adur, que está acompañando a Joserra. Como y bebo algo y a la salida control sorpresa, mierda a perder más tiempo, sin pensarlo saco todo el material obligatorio y les voy mostrando lo que me van pidiendo. Vale, todo pa dentro otra vez y seguimos. De Azpeitia subimos a Arauntza, se me hace un poco larga la empinada cuestecita, me giro para ver la bajada de Erlo en la que se ven pocas frontales bajando, parece que vienen pocos lobos por detrás, pienso. La noche es buena, luna llena, no llueve, buena temperatura, quizás algo de rocío, pero es difícil que sea perfecta. Poco a poco me acerco a Gasume donde está Arkaitz con unos amigos, me acompaña unos metros y me informa perfectamente de como va la carrera. En el descenso a Zelatun me acuerdo de como nos perdimos Aritz Iturbe y yo el año pasado por la niebla.Llego a Zelatun con la ilusión de saludar a Peio un compañero de trabajo que me comentó en el curro que haría noche en el avituallamiento de Zelatun, como y bebo algo, pero no le veo y decido seguir. Subidita a Ernio, a lo lejos veo los frontales del grupo que había perdido en la bajada a Azpeitia, es tentador ir a por ellos, pero se que me juego el terminar la carrera, ya que un sobreesfuerzo así me pasaría después una buena factura. Así que sigo a mi ritmo. El tramo de Ernio a Tolosa se me atraganta un poco, no sé si es que he comido poco, pero no voy muy sobrado y tengo las tripas tocaditas. Por fin, llego a Tolosa, allí están Nerea y Maite mi cuñada, no sé si son las cuatro o cinco de la mañana, tengo algo de frío, les saludo y entro al poli. Voy directo al wc otro apretón, me cambio de ropa y calcetines y me dirijo a comer algo, estoy yo solo en el poli, este año parece que no les dejan entrar a los acompañantes, que putada, los macarrones que he cogido para comer están fríos y no tienen nada para calentarlos, estoy un poco chungo, no me entra la comida, aparte de los macarrones, lo de siempre que tampoco me entra, Dios , que horror... Se me acerca una chica de la cruz roja y me empieza a hacer preguntas de que si me mareo, etc...Le digo que estoy bien, si empiezas a dar explicaciones esta me retira de la carrera, pienso. Cojo un platano para comer por el camino y me dirijo a la salida, les comento a Nerea y Maite que voy algo jodidillo, pero que le daré la vuelta, que estén tranquilas. Salgo del poli de Tolosa km 78 para dirigirme hacia Amezketa km 96, que tramo más largo, 18 km se me hicieron eternos al no poder comer iva sin chicha, por el camino me coge Nerea Martinez, nos saludamos,intento seguirla, en las cuestas abajo me dejaba atrás y en las cuestas arriba le volvía a coger, así hicimos algunos kilometros juntos, hasta que nos amaneció y me pidió que le guardará el frontral en la mochila, por hacerlo más rápido, yo le pedí lo mismo también. Después en la última bajada a Amezketa buy, buy se fué definitivamente. Otro apretón antes de llegar a Amezketa me deja doblado, entro a Amezketa andando y me encuentro con un viejo amigo Jon Aperribay, va en bici y me alegro un montón de volver a verle, no habremos corrido pocos duatlones juntos, le comento que voy jodido, pero que ya le daré la vuelta, me anima y nos despedimos. Llego al avituallamiento, vamos a ver lo que hay por aquí. Entro y me saluda la misma chica de la cruz roja de Tolosa, me dice que tengo mala cara y que coma y descanse un rato, también esta la mujer de Joxelu, me comenta que va mal también. Bueno, me tomo varios basos de sopa caliente que me entran bastante bien, como algo más y sigo caminando hacia Larraitz. Después de comer al de un rato me da otro apretón, voy caminando con la esperanza de que el cuerpo se recupere, me acerco al kilometro cien,las horas pasan rápidas, pero no los kilometros. Larraitz, son sobre las nueve de la mañana y saludo a Nerea y Maite que han dormido unas horas en el coche y comienzo la subida a Txindoki. Por el camino paso a un niño de unos cuatro años mientras le dice todo ilusionado a su padre: Aita beitu, Ardiak! Me acuerdo de mi hijo Suhar también de cuatro años y entre lo jodido que voy, se me sale alguna lagrima que otra. Durante la subida a Txindoki, intento seguir a montañeros que han salido del parking de Larraitz, algunos van rápidos, pero a otros les aguanto bien, me pasa la segunda chica, Leire Iruretagoiena, no la conocía de antes, me quedo asombrado con la facilidad con la que me pasa y me deja atrás, si se descuida Nerea la pilla, pienso. Nos acercamos a la cima, hoy parece que va a calentar Lorenzo y eso me anima algo, poco a poco me voy sintiendo mejor, pero en estas duras rampas ni se me pasa por la cabeza el empezar a correr.Tengo a Leire a la vista y decido intentar acercarme a ella, baja un participante, pero se para y se sienta en el suelo, este va más jodido que yo, pienso. Le pregunto que que tal va y me comenta que le duelen mogollón las rodillas. A unos cien metros de la cima consigo alcanzar a Leire, subimos charlando juntos fichamos y pabajo. Ya en las campas hacia Gambo, donde las pasé p...s el año pasado, decido arrancar a trotar, me he recuperado un poco, me siento algo mejor y voy a darle un poco de caña haber que pasa. Poco a poco alcanzo también al chico que iva mal con las rodillas, charlamos un rato, después intenta seguirme, pero se queda atrás y me quedo otra vez solo camino a Lizarrusti. Todabía me acuerdo del pincho de txorizo que me ofreció una señora de la organización en las chavolas que hay bajando a Lizarrusti, junto con una cocacola que me entro, ..... inexplicable. Llego a Lizarrusti, saludo de nuevo a Maite y Nerea, les comento que me he recuperado y que voy bien, como bastante bien en el avituallamiento, gracias a dios se me han pasado los dolores de tripa y ya carburo bien, VAMOS... a Etxegarate. Este es el tramo más largo unos 15 km adentrados en un precioso bosque de hayas, tengo suerte porque creo que son las horas más cálidas del día, sobre la una o las dos de la tarde y las paso entre las sombras de las hayas.
 
Unai Bengoa Lizarrusti eta Etxegarate artean.

Llego a Etxegarate, aquí ya me esperan Nerea, Maite mis hijos, sobrinos cuñados,.... vamos la famili al completo, les agradezco que hayan venido a verme y por otro lado me da pena porque les tengo que dejar, vamos que no han estado conmigo ni un minuto, pero hay que seguir, hay que terminar esto como sea y cuanto antes, mejor! Me cambio de camiseta y de calcetines, curiosamente es la primera vez que hago unas cien millas con las mismas zapatillas y sin bastones, y me ha ido bastante bien.Mientras como y bebo algo se me acerca la chica de la cruz roja que nos viene siguiendo a algunos corredores desde Tolosa y me comenta que tengo mejor cara que a la mañana y que me he recuperado bastante bien, que estaba preocupada por mí, pero que ahora me ve bien.

Continuo hacia Otzaurte, me comentan que va un chico con una camiseta de color rojo delante mio, que va andando y se encuentra bastante mal, llego a Otzaurte saludo a la famili y me acompaña unos metros Iker Urizar, (2º clasificado en la Ehnmilak 2010) me comenta que a unos veinte minutos va Nerea Martinez, y el tío de camiseta roja? que no ha pasado...

Unai Bengoa Otzaurtetik San Adrianera iristen.

El tramo hasta San Adrián se me hace un poco largo, hace bastante calor y tampoco quiero sudar demasiado así que algunos repechos decido subirlos andando y bajarlos corriendo, llego al refugio, avituallamiento, una cuadrilla de jovenes se preparan para pasar la noche, vaya juerga que se van a montar estos, pienso.

Sigo, sé que ya falta poco, se huele la meta de Beasain, subir Aitzkorri bajar a Zerain y a Beasain, chupao.

Paso el túnel de San Adrián y me acuerdo de la Zegama, hoy no hay nadie aquí, seguida la empinada subida a Aitzkorri, bueno tranquilidad, poco a poco.

Al salir del bosque de pequeñas hayas me quedo frío por el viento norte que pega, y además ha entrado algo de niebla,parece que viene cambio, ni lo dudo, me paro y estreno el peazo cortavientos que nos ha regalado Urruti. Chapoo!!

Seguimos hasta la cima, fichamos y comenzamos el descenso por la gastada piedra caliza hacia Urbia, vuelve a salir el sol ya en la cara sur, la niebla parece que se ha quedado en el otro lado sin poder pasar, mejor.

Sin bajar hasta Urbia, antes de llegar a las chavolas de Artzanburu cogemos una diagonal que nos lleva hasta Andreaitz, para pasar de nuevo a la cara norte del macizo de la sierra de Aitzkorri, bueno sin dudarlo me pongo de nuevo el cortavientos, para iniciar el largo descenso hasta Zerain.

Unai Bengoa Z-era iristen.

Llegando a Zerain me encuentro en el camino a Oier mi cuñado, que me quiere acompañar un rato, charlamos un rato y sin darnos cuenta llegamos a Zerain, donde vuelvo a saludar a mis pacientes animadores, que se van alegrando tanto o más que yo a medida que se va acercando la meta de Beasain. Continuo hasta Mutiloa donde tenemos ya el último avituallamiento, allí saludo a otro gran campeón y amigo Zuhaitz Ezpeleta y su mujer que han venido con unos amigos.

Bueno subidita a Lierni, donde nos toca pasar por medio de una boda, donde te invitan a champan, vino, cubata, lo que quieras. Yo lo que quiero es terminar, saludo a los trajeaus y trajeadas de la boda y pa BEASAIN!!!

Ya solo me quedan unos diez kilometros, sé que han cambiado el tramo final, pero no lo conozco.

Poco a poco esta oscureciendo, me da pereza volver a encender el frontal, pero después de pasar por encima de un vertedero, nos volvemos a adentrar en el bosque y ahí ya si que hay que parar y sacar de nuevo el frontal Led Lenser que me recomendo el bueno de Edu Uribe después de terminar el Ultra de Andorra del 2009 y que va de maravilla.

Ya tiene que ser la última cuesta abajo, pienso al ver muy de cerca las luces de las farolas de Beasain. Efectivamente, la pista nos deja en otra ya de cemento que pasa cerca de un caserío, para salir a la carretera que va hasta el polideportivo y de ahí hasta meta por las calles de Beasain, esta vez ya si sonriente y saludando a la gente que te anima desde los balcones, las terrazas de los bares y de la misma calle, esta vez no hay careto serio, porque ya sé por lo que he pasado y lo que me ha costado pasarlo y eso me hace sentirme feliz y me sonrio a mi mismo también por lo que he conseguido hacer, orgulloso de ello.

A cien metros de meta ya sientes la gloria,no importa el puesto ni el tiempo que has hecho, has ganado, has terminado, para mi terminar es una victoria, ves a tus hijos que se acercan corriendo para cogerte de la mano y acompañarte hasta la meta, tiran de tí con todas sus fuerzas, te llevan en volanderas hasta el arco de meta. Cruzas la meta, por fin....¡Qué pasada!

El primer beso y abrazo para mi mujer que durante tantas horas me ha acompañado en esta locura, y es la que más sufre mi falta cuando no estoy con ella y con los crios. ESKERRIKASKO NEREA!

Unai Bengoa seme alabekin Ehunmilak-2011-ko helmugara iristen.

Al final he terminado 6º sobre 28:30.

Unai Bengoa

Unai Bengoaren bloga hemen

Hay un video muy chulo en:

EHUNMILAK 2011:GOIERRI TELEBISTAREN ERREPORTAIA.

2011/08/21

FUENTE EL PACO VI. IGOERA

Fuente El Paco mendi lasterketan beti egoten da giro ona.
Villanuan ( Huesca ) ospatzen den proba hau herrikoia da eta bertan uda pasa dabiltzanak parte hartzeko ohitura izaten dute.
Aupa Esther!

Fitxa teknikoa:
-Izena / data / tokia: Subida fuente El Paco / 2011-08-20 /Villanua ( Huesca )
-Luzera: 13,5 km
-Desnibel +: 450mD+
-Antolatzailea: El Juncaral ( Villanua-Huesca )
-Informazioa +: www.eljuncaral.com
Atzo Fuente El Paco-ren VI. igoera ospatu zen Villanua ( Huesca ) herrian.
Parta hartzaile ugari izan ziren ( +300 ), eta aurten lehen aldiz txipa erabili izan dute kronoa zehatza izateko.
Bero handia egin zuen, baina parte hartzaileek goiz ederra igaro zuten Villanuan.

 
Ulazia familia probaren hasiera.

Javier Apilluelo irabazlea 2. km-an ziztu bizian.

Iñigo Lariz beti bezala fin ibili zen; 7. sailkatu zen, 56:50 denborarekin. 
Zorionak Iñigo!

Famili giroa nabaria zen.

Aitor Osorok podiuma egin zuen; 3. beteranoa, 1h05:39 denborarekin 48. postuan sailkatu zen.
Zorionak " Poto "!

Parte hartzaileek ura ederki eskertu zuten. Beroa ere protagonista izan zen, 35º!

Peru Ulazia helmugara iritsi berri.
Zorionak Peru!

Fuente El Paco-ko igoeran lagun arteko giroa egoten da.

Mutilen podiuma: ezkerretik eskubira: 2. Guzman Sanz: 53:52, 1. Juan Carlos Apilluelo: 53:19 eta 3. Iñaki Marsal: 54:11

2KV Collarada-Villanua km bertikal bikoitzaren kamiseta zeraman parte hartzaile bat. 2KV uztailaren 17an ospatu zen, eta Collarada (2886m) mendira Villanua ( 956m) herritik joan etorria dute helburu parte hartzaileek.

Imanol  Garaizabal elgoibartarra bikain ibili zen 28. postuan iritsi zelarik helmugara, 1h01:12 denborarekin!
Zorionak Imanol!

Iñaki Ulazia ere primeran dabil: 1:09:48
Zorionak aitatxo!

Aupa aita!

Markel eta bere familia. Aupa aitatxo! eta amatxo ere!

Aitor bere lagunekin, koadrila ederra egiten duzue, bai!
Iñaki, Sologaistua, ? eta Poto.

Nesken podiuma:

2011/08/17

Salisbury mountain marathon

Salisbury mountain marathom-eko parte hartzaileak Old Sarum-etik igarotzen.
Stonengeith

Fitxa teknikoa:
Izena / data / tokia: Salisbury mountain marathom / 2011-08-14 / Salisbury ( UK )
Luzera: 10km, 20km, 30km, 42,1km, 50km
Desnibe+: 500mD+
Antolatzailea: Salisbury fire station

Inglaterran ( UK ) familiarekin geundela Salisbury-ko campingean, emaztea goizeko korrikalditik etorri eta lasterketa bat ikusi duela aipatu dit. Argazki kamara hartu eta bertaratu orduko han ikusi ditut runner-ak. Lehengo kontroletik igarotzen ari dira; 10. km. Campingera bueltatu, janari eta edari pixka bat motxilatxoan sartu eta race-an sartu naiz. Familiak gaur atseden eguna du, bihar Euskal Herrira bueltatzen baikara, eta bidai luzea dugu. Campingean egongo dira goiz pasa.
Garo soroetatik zehar lasterketa ezberdinetako runner-ak eta walker-ak.

15. MS ( milia ), 25. km +/-. New forest-en sartu berri.
 
New Forest-en barruan, beroarengandik ihesi itzaletan lasterka, zelako plazerra!

 Salisbury inguruko gaztelu bat.

 Birmingam-eko korrikalari bi, go head Aston vila!
Salisbury-ko hipodromotik igarotzen, 30.km.

 
Salisbury-ra iristen, came on Gales!

Robert Bishop helmugaratzen, bere 85. maratoia da azken bi urteetan!
Zorionak Robert!

Salisbury-ko katedrala, 1220an hasi ziren eraikitzen.

TOR DES GEANTS-ERAKO ENTRENAMENDU EDERRA

Goizeko 10:00ak dira, eta David-ekin berriketan hasi naiz:
Edu: " Hi!, how long is this race? ".
David: " There are 5 races: 10 km, 20 km, 30 km, marathon (42,2 km ) & 50 km ".
Edu: " In what time did you started the race ?"
David: " The walkers started at 8:00 a.m., and the runners 9:00 a.m., some of them ( 10, 20, 30 & 50 km runners ), and 9:30 the marathon runners ".
Edu: " Wich is the way ?"
David: " Now you are in the first mile ( 1,6 km ), but the 50 kms runners they have done 10 kms al ready ".
Edu: " And how is the desnibel? Is it too difficult?"
David: " It is very easy, mybe 500 metres positive, the way is plane "

Informazio honekin marathoiaren ibilbidea egitea erabakitzen det. Campingetik race-era eginiko bi joan etorriekin, hasieran galdutako ( 1,6 km ) distantzia berdina berdindu det. Beraz, Tor des geants-erako entrenamendu ederra izan daiteke. Familiakoei telefonoz hotsegin eta asmoen berri ematen diet. Lasai ibiltzeko esan didate, eta helmugara hurbilduko direla.

Race honetan ez det dorsalik, eta checkpoint-etan I don´t know if them will let me drink wather.

Ibilbidea oso laua da, belardi eta arto sailetatik zehar bait goaz. Auzo txikietako jendeak animatzen gaitu, eta bero egiten duenez edariari ez diot uko egiten. 27 miles ( MS ) egin behar ditut ( 42,2 km ), beraz MS puntu bakoitzean km-tan zenbat izango den kalkulatzen igarotzen det denbora.

Inglaterran cross country egiteko afizio handia dago. Betidanik antolatu izan dituzte race hauek. Gainera parte hartzaileen artean adineko jendea ageri da. Nagusiak walkers-ak badira, badaude runner-ak. Isla of with-eko 2 egunetako race ederra aipatuko nuke: 112 km, 2500 mD+, 2 egunetan. Datorren urtean ( 2012 ) ekainaren 30ean - uztailaren 1ean aste bukaeraan ospatuko da. Informazio +: www.xnrg.co.uk/events_roundtheisland2012.htm  

5 MS daramagu eta Birthmingan-eko bikote batekin elkartu naiz. Aurreko astean Scotland-en ibiliak dira; beraiek 50 km-ko race batean arte hartu dute, baina race luzeena 100 MS bat zen ( 167km ). Emakumeetan Lizzy Harcker ingelesa izan zen. Nola ez, emakume mailan munduko onena da, eta bere ingurunean egonik ondo ezagutuko zuen ibilbidea. Amaiera Ben Nevis ( 1344 m ) mendian izan zen ( UK-ko garaiena ).

10 MS ( 16,1 km ) generamanean Robert Bishop runner-arekin bat egin det. Robertek atzo beste marathoi batean parte hartu zuen, eta gaur nahiko nekaturik dabil. Ez da harritzeko, eta are gehiago kontutan izaten badugu bere 85. marathoia dela azken 2 urtetan! Urrian 100. marathoira iristea nahi du!!!

Salisbury UK-ko South-west aldean dago. Turismoaz bizi den erdi tamainako hiriburua da ( 39.000 biztanle ). Orain dela 5000 urteko monumentu astronomiko ikusgarria du bisitagai: "Stonehenge", ikusgarria benetan. Horretaz gain Salisbury-ko katedrala bere garaiko eraikuntzarik altuenetarikoa izan zen; katedraleko erdiko torreko horratzak 100 bat metro izango ditu. Barruan munduko erlojurik zaharrena dagoela dio bertako letrero batek.

Baina gaur turismoa alde batera utziaz gure gustoko aktibitatean murgildu gara. Ehunmilak-etik berrindarturik aurkitzen naiz, eta azken bi asteetako eguneroko entrenamenduek bere emaitza ematen ari dira. Aurtengo denboraldiko helburua Tor des Geants denez ( 336 km, 24000 mD+, 150 orduko epean ) entrenamendu luze hau ondo etorriko zait.

Azkenean 4h45 minututan bukatudet marathoia. Buelta ederra!
Izan untxa!

2011/08/09

Joseba Plaza txapeldun Andutz-eko II. igoeran!


Aitor Ibabe  igoeran jo eta ke!

II. Andutz Igoera. 2011 ko Abuztuak 6

Sailkapena:
1-23:49.22 -> Joseba Plaza

2-25:39.73 -> Unai Bengoa

3-27:07.30 -> Ekaitz Azkoaga

4-27:07.30 -> Iosu Izagirre

5-28:04.96 -> Joseba Bikendi

6-28:59.99 -> Arkaitz Astiazaran

7-29:39.74 -> Iosu Markina

8-29:44.87 -> Igor Lazkano

9-29:50.22 -> Anton Mendizabal

10-29:50.77 -> Adur Juaristi

11-30:02.89 -> Gotzon de Arriba

12-30:03.21 -> Patxi Blanco

13-30:32.37 -> Hodei Astiazaran

14-30:34.33 -> Asier Santos

15-30:51.04 -> Antxon Arizmendi

16-31:30.02 -> Xabier Elizalde

17-32:08.46 -> Xabier Laka

18-33:13.43 -> Arkaitz Aizpuru

19-33:19.22 -> Zigor Gartzia

20-33:46.08 -> Aitor Ibabe

21-34:27.25 -> Jesus Beristain

22-34:39.47 -> Nerea Arrizabalaga

23-35:00.86 -> Aitor Agirregabiria

24-39:57.29 -> Borja Rodriguez

25-40:54.84 -> Gorka Elezgarai

26-41:09.86 -> Jon Esturo

Ehunmilak-2011: Asier Arrieta

Gotzon, Inaki eta Asier Arrieta Azkarateko anoan, familia eta lagunekin.

Uztailak 20, banoa lanerantz eta mendizale ezagun batekin topo egin nuen, " tu, Asier, asi mirandote pareces un tio normal, pero menuda pedrada llevas, te has metido 167km seguidos por el monte? ", " ba bai. Horrela izan da. Mendi trabesietan, lasterketetan ibili naiz, baina hau desberdina izan da. Nire lehen ultratraila bukatu dut!! Niretzat froga hau lasterketa bat baino gehiago da. Esperientzia berri bat izan da. Aitortu behar dut aurreko egunetan oso urduri egon naizela, baina irteera puntuan urduritasuna kanpora eta egurra. Noski momentu onak eta txarrak igarotzen direla, (bi egun bere gauekin...) baina bizitza ere horrelakoa da eta ni, momentu onenekin geratzen naiz. Fisikoki ondo bukatu dut eta burua lehen bezain gogorra daukat jeje. Horrelako martxa batek zure limiteak non dauden ezagutzeko aukera ematen du eta zure gorputza toperaino eramaten duzu. Nik bi gaupasa segidan egitea mirari bat da, ezta san ferminetan ere!! Bigarren gaua oso gogorra egin zitzaidan. Eskerrak familia eta lagunak ibilbidean ibili diren. Asko laguntzen du horrek!! Lagun apartak izan ditut Txelu eta Edu!! Bestalde jende berria ezagutzeko parada ematen du ultratrail batek: Xabi, Dolors eta Marc katalanak, eta batez ere Ricardorekin oso ondo konektatu dut. Hori zen bokata jan genuena bigarren gauean Etxegaraten!! Orain, galdetzen didate ea errepikatuko dudan datorren edizioan, eta ez dakit erantzuten. Ixilik geratzen naiz. Lagun min batek erakutsi zidan, bizitza bizitako abenturetan neurtzen dela eta ez bizitako urteetan, momentua bizi behar dela, bihar ez bait dakigu non egongo garen (ez da topiko bat). Beraz , Ehunmilakeko abentura hau zapore onarekin bukatu dudanez, mendia gustatzen zaidanez, eta mendia maite dudanez...ziur laister beste abentura baten murgiltzen garela!!!! Gustuko lekuan aldaparik ez!!!!!

2011/08/02

2KV: Collaradako km bertikal bikoitza laino-pean!

2kV VILLANUA - COLLARADA 2KmBertikala-ko podiuma

Angel Arrieta 2KV Collarada probako irabazlea izan zen. Uztailaren 17an Villanua herrian ospaturiko km bertikal bikoitzako ( 2000 mD+, 17km  ) antolatzaileek, eguraldi kaskarra medio ( laino itxia ), ibilbidea aldatu beharra izan zuten. Horrela Collarada ( 2886m ) tontorra zapaltzeko aukerarik ez zen izan, eta Fuente de los Campanales ( 2400m ) aldeko potzurarte joan etorria egin zen.


Antolatzaileek eguraldiaren eragozpeneei aurre egiteko lan handia egin behar izan zuten. Goizeko 5:00etan 40 bat bolondresek 5-10 metroaz behin La Trapako kanaletik ( 1950m ) gora, Fuente de los Campanales ( 2400m ) aldera balizatu zuten.

2KV Collarada - Villanua-ko sailkapenak:

Mutilak:
1-ANGEL ARRIETA: 1:47:42
2-BOALI ELJABID: 1:53:36
3-IVAN REGUERA: 1:54:14

Beteranoak-A ( -50 ):
1-JOSE LUIS BERAZA: 1:56:30
2-JESUS SANCHEZ: 1:59:57
3-JOSEBA SARRIONANDIA: 2:07:47

Beteranoak-B ( +50 ):
1-JOSE MARIA GARMENDIA: 2:06:56
2-VICTORIANO ARAZO : 2:12:55
3-FRACISCO JAVIER SANAGUSTIN : 2:15:04

Neskak:
Beteranoak-A ( -50 ):
1-Ascensión Gutierrez: 2:36:28

Beteranoak-B ( +50 ):
1-Irene sarrionandia: 2:44:21

Ireneri gainera parte hartzaile nagusioaren saria eman zioten; 62 urte baititu.

Zorionak guztiei eta ea datorren edizioan parte hartzeko aukerarik dugun!

DOLOMITES SKY RACE: MAITE MAOIRA 9.!

Maite Maiora hotzari aurre eginez!

Uztailaren bukaeran Italian "Dolomites Sky Race" proba ospatu zen. Euskal selekzioa bertan egon zen, eta oso emaitza onak lortu zituen. Zorionak denoi!

Hona hemen Iosu Juaristik Kanazetik bidalitako kronika:

Kaixo Kanazeitik.


9. postua oso ona, naiz eta eguraldi oso txarra ein eta asko sufritu hotzakin.urrengua Grigne-kua.

Hemen argazki batzuk, Maite, Fernando Etxegarai, Javi Olabarria, eta nola ez los sherpa, Joxe Mari( Amilibian gizona), Antxon Burzios( segun el el uniko basko en Canazei) piratekin -7 gradukin, KE JEFE!!!!eta ni plumifero andixaz.

Aioooo!

Sailkapenak:
Mutilak:
1-Luis Alberto Hernando Alzaga: 1h:50:55
2-Miguel Caballero Ortega: 1h51:05
3-Michele Tavernar:

Munduko kopako sailkapena:
1-Mamleev (284 puntu)
2-Luis Alberto Hernando (278 puntu)
3-Olabarria (218)



Neskak:
1-Mireia Mirò: 2h06:23
2-Oihana Kortazar: 2h10: 
3-Brandy Erholtz: 2h11:
4-Zhanna Vokueva
5-Emanuela Brizio
Maite Maoira

 Fernando Etxegarai

 Javi Olabarria

Antxon Burtzio, Jose Mari eta Iosu Juaristi